◊ 2. Gemlik Sinema Festivali’nin kısa sinema kısmının heyet başkanlığı yaptınız. Neler söylemek istersiniz?
– Ben kısa sinema heyetinde olmayı, kısa sinema seyretmeyi seviyorum. Bunun bir de faydası olduğunu düşünüyorum. Aslında sinema yapmak isteyen genç beşerler için bir teşvik bu çeşit müsabakalar. Sonuç olarak büyük bir manevi tatmini var, bir de maddi tatmini var natürel ki. Onlar için kıymetli bir armağan bu. Bugün birden fazla sinemalarını telefonla çekilebiliyor. Sinemanın bu türlü olması çok demokratik. Büyük maliyetler olmadan aklındakini, fikrindekini sergiliyorlar. Çok hoş bir durum. Kısa sinema çekmek çok zordur, kolay değildir. İki saatlik uzun metrajlı sinema çekmek daha geniş bir alan sağlıyor direktöre. Ancak kısa sinemada direktör o fikri, bazen beş dakikaya bazen yirmi dakikaya sığdırabiliyor. Dayanılmaz bir sanatçı bakışı ve hassaslığı gerekiyor bunun için de…
◊ Bu yıl 479 sinemanın başvurduğu yarışa ağır bir iştirak oldu. İzlediklerinizden sizde tesir bırakan oldu mu?
– Evet, çok hoş bu türlü bir rekorun olması. Şu ana kadar izlediklerim ortasında çok hoş sinemalar var. Ön heyet 20 sinemaya kadar eledi, biz de heyet üyesi arkadaşlarımla birlikte onlar üzerinden farklı olanı belirleyeceğiz. Birinci üç ve mansiyon sinema ödül alacak. İnşallah bu kısa sinemalar gerekli ilgiyi görür.
GENÇLER KENDİ YOLUNU BULACAKTIR
◊ Yoğun müracaatlar ve genç sinemacıların istekli olması ileriki devirde Türk sinemasına ne üzere katkılar sunabilir?
– Kesime ne kadar genç insan girerse sinemaya o kadar faydası olur. Dünyada da örneği var. Roman Polanski’nin çektiği kısa sinemalar hâlâ efsane. Kısa sinemaları seyirciyle buluşturmak güç. Batı sinemasında seansın önüne kısa sineması koyuyorlar, bizde o denli bir alışkanlık yok. Televizyonlarda da olmadığı için işleri güç. Şenliklerde yer buluyorlar fakat. Kısa sinema seyretme geleneğimiz yok. Allah’tan toplumsal medya var. O da olmasa ticari ağda yerleri yok.
◊ Türk sinemasında isminiz daima özel yerde. Yeni kuşak gençlere sinema seyahatinde ne üzere tavsiyeleriniz olur?
– Onlar aslında kendi yollarını bulacaklar. Onlara bir şey tavsiye etmek yanlışsız değil. Esasen bir yol bulmuşlar ve bunu yapmışlardır. Bundan sonra sinemalarını çeşitli şenliklere yollayarak, yayınlayarak yollarını bulacaklar.
İNTERNETLE ARAM İYİDİR
◊ Oyunculuğa başladığınız periyotta daha analog bir dünya vardı. Artık ise dijital çok kuvvetli. Mesleğinizin birinci devrini şu anda yaşamak ister miydiniz?
– Bana ne katkısı olabilirdi diye düşünüyorum. Artık de birebir şeyi yapıyorum, internetle aram âlâ. Toplumsal medyayı takip ediyorum. Esprisi olan görüntüler izliyorum. O denli hengame, gürültü, trol hiç onlara girmiyorum.
◊ Peki, toplumsal medyada neleri takip edersiniz?
– Yeni haberlere bakarım, zati bakmasam da sabah karşıma düşüyor. Kendimi kısıtlıyorum. Zira insan oturunca 2-3 saat telefondan ayrılamıyor. Onu yapmamaya çalışıyorum.
KAMERA GERİSİNDE OLMAYI DÜŞÜNMEDİM
◊ Oyunculuk hayatınızda hiç kamera gerisi yani direktörlük düşündünüz mü?
– Onu hiç düşünmedim zira bir yere kanalize olmak gerekiyor. Oyunculuk benim mesleğim. İnsanın aklına bir şey gelir, ‘yapayım’ der ve yapar. Kamera önünden de vakit olmadı.
◊ Peki setlere hasret var mı?
– Mesleğim oyunculuk ve çok severek, zevkle yapıyorum. Mesleğimi her vakit yapmak isterim ancak işime de çok hürmetim var. Onun için hakikaten hoş ve beğendiğim işlerde olmak istiyorum. ‘İş olsun da yapayım’ demem.
◊ Sinema size neler verdi ve neler götürdü?
– Sinema bana yetti. Zira oyunculuk insanın kendini keşfetmesidir. Öbür bir meslekte kolay kolay elde edemezsiniz. Kendinizle ilgili birçok şey öğreniyorsunuz. Esasen sanat dünyaya farklı bir açıdan bakmaktır. Oyunculuk da o denli… Oyuncu olmaktan memnunum. Birinci sinemam Cüneyt Arkın’la oynadığım “Kara Murat”tır. Ve avantürdür. Natürel hiç tecrübem yoktu. Çok yardım gördüm. Aksiyon sahneleri vardı, onlarda bayağı şey öğrendim. At bin, bıçak sapla, zindana in, kaç, koş… Ondan sonra aksiyon sineması olmadı, teklif geldi de ‘yeter’ dedim. Sonra güldürü oldu daha çok.
TARIK AKAN’LA ÇOK HOŞ SİNEMALARIMIZ OLDU
◊ Oynadığınız aktörlerden kimlerle sette olmak keyifliydi?
– Kadir İnanır, TARIK AKAN, Ediz Hun, Cüneyt Arkın, Kartal Tibet’le oynadım. Onlar çok tecrübeliydi, ben sinemaya yeni girmiştim. Onlar da artık yavaş yavaş azaltmışlardı sinema yapmayı. Onlardan çok şey öğrendim, ustalıklarından tecrübelerinden… Tarık Akan’la da çok hoş sinemalarımız oldu. Sinemalar çoklukla güldürüydü. Kartal Tibet’le rol aldığım “Bir Demet Menekşe” çok sevdiğim filmlerimden biridir. Direktörlüğünü Zeki Ökten yapmıştı, senaryo ise Selim İleri’ye aitti.
◊ Sektörde hiç emek verip hakkınızın yendiği oldu mu?
– Aşikâr bir periyot almam gerekenler ne ise aldım. Lakin hiç parasını almadığım, ödeme olmayan bir çalışmam olmadı. Sinema bana yetti, hayatımı o denli kazandım.
AŞKIN TANIMI İNSANDAN İNSANA DEĞİŞİR
◊ Aşk filmleriniz de var. Sizin için aşk nedir?
– Aşkın tanımının, beşerden beşere, bağdan bağlantıya değişeceğini düşünüyorum. Herkes kendi tecrübesiyle tanımlar aşkı. Aslında aşkın değişikliği de burada.
◊ Sizi en çok ne üzer?
– En çok haksızlık, adaletsizlik üzer. Günlük hayattaki aksilikler da üzer. Fakat buna rağmen beşerler sağlamdır, tecrübelidir ve kendisini üzecek durumlardan uzak kalmayı bilir.